اثر سیلیسیوم در برخی صفات مورفوفیزیولوژیک و فیتوشیمیایی گیاه دارویی سرخارگل (Echinacea purpurea L.) در تنش شوری

شوری یکی از مهم ترین تنش های غیرزنده می باشد که به روش های متفاوت رشد و عملکرد گیاهان را تحت تاثیر قرار می دهد. همچنین سیلیس به عنوان دومین عنصر فراوان پوسته زمین، سبب افزایش مقاومت به تنش در گیاهان می گردد. بنابراین باتوجه به اهمیت گیاه دارویی سرخارگل، برای بررسی اثر سیلیکون بر برخی صفات مرفولوژیکی و فیتوشیمیایی گیاه دارویی سرخارگل تحت تنش شوری، آزمایشی گلدانی به صورت فاکتوریل برپایه طرح کاملا تصادفی با چهار سطح شوری (شاهد، 25، 50 و 75 میلی مولار NaCl) و سیلیکون با چهار سطح (شاهد، 75/0، 5/1 و 25/2 میلی مولار) و چهار تکرار در سال 1395 در گلخانه دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان انجام شد. اعمال تنش در محیط کشت هیدروپونیک (پرلیت و کوکوپیت) و همراه محلول غذایی هوگلند صورت پذیرفته، سپس در بازه های مختلف رشدی، شاخص های مرفولوژیکی، فیزیولوژیکی و فیتوشیمیایی اندازه گیری گردید. نتایج نشان داد تنش شوری همه صفات اندازه گیری شده را تا سطوح متوسط افزایش و بعد از آن کاهش داده است، همچنین با افزایش غلظت سیلیکون همه صفات به جز درصدسوختگی برگ بهبود یافته اند. اثر متقابل این دو عامل روی همه صفات به جز وزن تر و خشک اندام هوایی و درصدسوختگی برگ معنی دار بوده و اثرات منفی ناشی از تنش شوری به ویژه در سطوح کم تا متوسط، بر صفات رشدی، مورفوفیزیولوژیکی و فیتوشیمیایی گیاه تاحد زیادی به واسطه سیلیکون کاهش یافته و باعث بهبود رشد گردید. به طوری که بهترین سطح شوری در افزایش فاکتورهای بیوشیمیایی، 25 میلی مولار NaCl و بهترین سطح برای سیلیکون، در کاهش اثرات منفی تنش شوری، 25/2 میلی مولار بوده است.