ترجیح طعمه و سوئیچینگ بالتوری سبز Chrysoperla carnea روی شته ی سبز مرکبات Aphis spiraecola و شته ی جالیز Aphis gossypii

بالتوری سبزChrysoperla carnea یکی از دشمنان طبیعی است که به آفات مختلف گیاهان زراعی و باغی حمله می کند. ترجیح غذایی دشمنان طبیعی یکی از مهم ترین معیارهایی است که در بررسی کارایی آن ها مورد استفاده قرار می گیرد. در این بررسی، ترجیح غذایی و سوئیچینگ لاروهای سن دوم و سوم بالتوری سبز روی شته ی سبز مرکبات، Aphis spiraecola و شته ی جالیز، Aphis gossypii مورد مطالعه قرار گرفت. آزمایش روی برگ پرتقال، رقم تامسون ناول، در اتاقک رشد در دمای 2±27 درجه ی سلسیوس، رطوبت نسبی 5±65 درصد و دوره ی نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی انجام شد. نتایج نشان داد که وقتی شته ی سبز مرکبات یا شته ی جالیز به تنهایی در اختیار لاروهای سن دوم و سوم شکارگر قرار گرفت، نرخ شکارگری لاروها روی شته ی جالیز در مقایسه با شته ی سبز مرکبات بیشتر بود. در آزمایش سوئیچینگ، ارائه ی ترکیب های مختلفی از شته ی جالیز: شته ی سبز مرکبات تفاوت معنی داری در میزان تغذیه ی لاروهای بالتوری سبز ایجاد کرد. در ترکیب های مختلف طعمه، تغذیه ی لاروهای سن دوم و سوم شکارگر از شته ی سبز مرکبات به ترتیب بین 90/7 تا 10/21 و 70/15 تا 00/31 و از شته ی جالیز به ترتیب بین 60/14 تا 60/29 و 50/24 تا 20/38 عدد متغیر بود. مقدار شاخص ترجیح منلی در نسبت مساوی شته ی جالیز:شته ی سبز مرکبات برای لارو سن دوم و سوم شکارگر به ترتیب 632/0: 368/0 و 647/0: 353/0 محاسبه شد که نشان دهنده ی ترجیح لاروها به شته ی جالیز بود. این تحقیق نشان داد که نوع طعمه و تراکم آن روی ویژگی های رفتاری لاروهای بالتوری سبز موثر است.