بررسی حکم احرام از محاذی مواقیت از منظر مذاهب اسلامی

نخستین عمل در مناسک حج و عمره، احرام است. به فرموده پیامبر اعظم (ص)«هر مسلمانی باید برای انجام مناسک حج مواقیت را بشناسد و ازآنجا محرم شود»؛ و در حریم یار بدون احرام نمی توان وارد شد؛ اما کسانی که به هر دلیلی نتوانند از مواقیت منصوص محرم شوند آیا می توانند از محاذات میقات محرم شوند و به میقات نروند یا باید به محاذات هر میقات رسیدند از همان جا محرم شوند؟ مشهور فقی هان امامیه و عامه و به اجماع آن ها احرام از محاذی مواقیت را احرام از خود مواقیت دانسته اند و میقاتیت را دخیل در حکم ندانسته اند. گرچه میقات بودن محاذی مسجد شجره از بین مواقیت اتفاقی است ولی در بقیه مواقیت میقات بودن محاذات آن ها اختلافی است و خود معرکه آراء فقی هان است گرچه سیره مسلمین نیز این گونه نبوده است که حتما به میقات بروند. شناخت حکم احرام از محاذات مواقیت از دیرباز تاکنون فقی هان و مکلفین مذاهب اسلامی را با مشکلاتی مواجه ساخته است بررسی اقوال و انظار فقهای مذاهب اسلامی و حدودوثغور محاذات مواقیت ونیل به این مقصود در سایه سار توصیف گزاره های فقه مذاهب اسلامی با گرداوری داده های کتابخانه ای میسر است. نتیجه اینکه موضوع در روایات محاذات است نه مسجد شجره و قیود در روایت ظهور در احترازیت ندارد و به قرینه وحدت سیاق حمل بر قیود غالبی خواهد شد و دیگر جایی برای تمسک به اصول باقی نمی ماند.