تخمین مکانی- زمانی شوری خاک با داده های نامطمئن و روش انتروپی حداکثر اریب در حاشیه غربی دریاچه ارومیه

پایش به هنگام شوری خاک براساس نمونه برداری های صحرایی، نیاز به زمان و هزینه زیادی دارند. بنابراین هرنوع روش مناسبی که بتواند منجر به کاهش هزینه ها شود، قدمی به سوی پایش پایدار شوری خاک در بلندمدت خواهد بود. هدف از انجام این تحقیق، استفاده از روش انتروپی حداکثر اریب و خطای حاصل از استفاده از داده های صحرایی در یک بازه زمانی، برای بهبود تخمین مکانی- زمانی شوری خاک در نقاطی بدون اندازه گیری های دقیق آزمایشگاهی بود. هدایت الکتریکی خاک در صحرا برای تمامی نمونه ها و در تمام دورهای نمونه برداری اندازه گیری گردید. اما اندازه گیری شوری خاک در آزمایشگاه تنها برای دورهای اول، دوم و پنجم انجام شد. بعداز کالیبراسیون داده های صحرایی با داده های آزمایشگاهی برای دو دور اول نمونه برداری، هیستوگرام باقی مانده ها محاسبه گردید و سپس واریانس باقی مانده ها به عنوان خطای مربوط به داده های نامطمئن، در تخمین مکانی- زمان شوری خاک در سایر بازه های زمانی استفاده گردید. نتایج حاصل از اعتبارسنجی مقادیر تخمینی شوری خاک نشان داد استفاده از مدل کالیبراسیون و خطای محاسبه شده برای دو دور اول نمونه برداری با مقادیر میانگین خطا و میانگین مربعات خطای برابر با 12/0- و 72/0، می تواند در تخمین مکانی شوری خاک در دور پنجم نمونه برداری نیز از اعتبار لازم برخوردار باشد. لذا، از مدل برازش شده در تخمین مکانی- زمانی شوری خاک در طی تمامی دورهای نمونه بردای استفاده گردید. نتایج نشان داد شوری خاک در طی بازه زمانی بین 1389-1395، افزایش قابل توجهی داشت و شوری ثانویه خاک در زمین های کشاورزی در حال اتفاق است. به طوری که میانگین شوری خاک در منطقه مطالعاتی از 56/4 در طی پائیز 1390 به 65/6 در طی پائیز 95 افزایش یافت. براساس نتایج حاصل از این تحقیق استفاده از داده های نامطمئن و روش انتروپی حداکثر اریب، با کاهش هزینه ها و زمان لازم برای آنالیزهای آزمایشگاهی امکان پایش پایدار مرز بین اراضی کشاورزی و شور را فراهم می آورد.