تعیین کارایی اقتصادی و ارایه الگوی مناسب برای واحدهای پرورش جوجه گوشتی استان گیلان

کارایی مفهومی است که نسبت های ورودی و خروجی یک سیستم اقتصادی را تعیین می نماید. روش تحلیل پوششی داده ها یکی از روش های محاسبه کارایی است. هدف از این مطالعه، بررسی واحدهای پرورش جوجه گوشتی استان گیلان از نظر کارایی اقتصادی و تعیین بازدهی نسبت به مقیاس بود. بدین منظور اطلاعاتی شامل قیمت جوجه یکروزه، هزینه نیروی انسانی، هزینه خوراک، هزینه بهداشت و درمان و هزینه سوخت (آب ، برق و گاز ) از 30 واحد پرورش جوجه گوشتی استان گیلان جمع آوری و میزان کارایی آنها بر اساس عملکرد تولیدی و اقتصادی اندازه گیری شد. سپس کارایی های فنی و تخصیصی مرغداری ها برای محاسبه کارایی اقتصادی برآورد شد. بر اساس نتایج این مطالعه، بر مبنای حداقل سازی هزینه ها، میانگین کارایی های فنی، تخصیصی و اقتصادی در شرایط بازده ثابت نسبت به مقیاس به ترتیب برابر با 7/96، 8/91 و 7/88 درصد، و در شرایط بازده متغیر نسبت به مقیاس به ترتیب برابر با 5/97، 94 و 6/91 درصد بود. همچنین میانگین کارایی مقیاس واحدهای مورد مطالعه 2/99 درصد بود. بر اساس نتایج تحلیل پوششی داده ها، توسعه واحدهای مرغداری با ظرفیت فعال 5000 تا 30000 قطعه ، رعایت فاصله 25 روز بین دوره های پرورش و به کار گیری الگوهای برتر شناسایی شده در پژوهش حاضر، برای افزایش کارایی واحدهای پرورش جوجه گوشتی گیلان توصیه می شود.