بررسی هیستومورفومتریک تاثیر صمغ درخت کاج بر ترمیم زخم پوستی موش صحرایی نژاد ویستار

از مهم ترین خواص درمانی ذکر شده برای گونه های مختلف رده کاج، خاصیت ضد میکروبی، خاصیت ضد التهابی، تسکین دهندگی، برطرف کننده ی خارش های پوستی، درمان کننده زخم ها، جوش ها و بثورات جلدی و بهبود اولسرها و زخم های مزمن می باشد. در متون طبی کهن ایران از ترکیبات قسمت های مختلف انواع رده کاج به خصوص صمغ آن برای درمان زخم های مزمن استفاده شده است. پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر عصاره صمغ درخت کاج تهرانی بر روند ترمیم زخم پوستی در حیوان رت به اجرا درآمد.

 به همین منظور پس از عصاره گیری؛ پماد 40 درصد با پایه اوسرین از این نوع صمغ تهیه شد. پس از آن در مقام مقایسه 24 سر رت نژاد ویستار به 4 گروه 6 تایی تقسیم شدند.گروه دریافت کننده صمغ (گروه تجربی) گروه کنترل مثبت (پماد فنی توئین)،گروه کنترل منفی (گروه اوسرین) و گروه شاهد که تیماری بر روی آنها صورت نگرفت. سپس بر روی ناحیه کمری رت‏ ها زخمی با مساحت حدود 2 در 2 سانتی متر پس از بیهوشی ایجاد شد. پس از ایجاد زخم عمل ضماد کردن پمادها تا 21 روز پس از برش انجام گردید.

 در روز 3 ،7 و 21 پس از ایجاد زخم صفات مورفولوژیک و هیستوپاتولوژیک زخم ها مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج بررسی آماری مساحت زخم در روزهای مختلف حاکی از آن بود که در روزهای مختلف سطح زخم به صورت معناداری کاهش یافت(05/0>p) و مشخص شد که تاثیر فنی توئین و صمغ درخت کاج یکسان می باشد و کاهش زخم در این روش تفاوت معناداری نداشته است. از طرفی کاهش سطح زخم در هر سه روش آزمایش شده از گروه شاهد بیشتر بود. از نظر هیستوپاتولوژیک نیز در گروه صمغ درخت کاج نظم رشته های کلاژن بهترین شکل و سلول های التهابی در کمترین میزان خود بودند که احتمالا به دلیل اثر بر روی فیبروبلاست ها می باشد.

 با توجه به اثرات مثبت صمغ درخت کاج در التیام زخم می توان از آن در ساخت پمادهای سوختگی استفاده نمود.