مقایسه پتانسیل تمایز و تکثیر سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان و ژله وارتون بند ناف در تولید سلول های شبه زایا

با توجه به افزایش روزافزون زوج های نابارور، در این مطالعه پتانسیل تکثیر و تمایز سلول های بنیادی مزانشینی بند ناف و سلول های بنیادی مغز استخوان مورد مقایسه قرار گرفت تا سلول بنیادی مناسبی، به منظور تمایز به سلول های زایا معرفی شود. در مطالعه تجربی حاضر سلول های بنیادی مزانشیمی ژله وارتون بند ناف و مغز استخوان پس از استخراج، تحت تاثیر غلظت 6-10مولار رتینوئیک اسید و محیط کشت شرایطی شده حاصل از سلول های سرتولی قرار گرفتند. درصد زیستایی و سرعت تکثیر (زمان دوبرابرشدن جمعیت سلولی) در هر دو گروه محاسبه شد. تعداد کلنی ها طی روز های مختلف کشت، ارزیابی و در نهایت بیان ژن های پیش میوزی و میوزی با روش واکنش زنجیره ای پلی مراز معکوس (RT-PCR) بررسی شد. درصد زیستایی در سلول های بنیادی مغز استخوان بیشتر بود و با افزایش تعداد پاساژ، سرعت تکثیر سلول ها در این گروه افزایش یافت. تعداد کلنی های ایجادشده در سلول های بنیادی مغز استخوان نسبت به سلول های بنیادی بندناف، به طور معنی داری بیشتر بود (0/05>p). در مقابل بیان ژن های PLZF، OCT4 و SCP3 در سلول های بنیادی بند ناف، پس از گذشت 10 روز از کشت مشاهده شد، ولی در سلول های بنیادی مغز استخوان، بیان ژن های PLZF و SCP3 فقط پس از گذشت 15 روز از کشت قابل مشاهده بود. به نظر می رسد پتانسیل تمایز سلول های بنیادی بند ناف به سلول های شبه زایا بیشتر از پتانسیل تمایز سلول های بنیادی مغز استخوان و در مقابل پتانسیل تکثیر سلول های بنیادی مغز استخوان بیشتر از سلول های بنیادی بند ناف است. این تفاوت احتمالا به دلیل فاکتور های ترشح شده از این سلول ها است.