تدوین مدل ساختاری نوآوری سازمانی بر اساس سرمایه اجتماعی در بین کارکنان وزارت ورزش و جوانان جمهوری اسلامی ایران

هدف از انجام پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی ، تدوین مدل نوآوری سازمانی بر اساس سرمایه اجتماعی کارکنان وزارت ورزش و جوانان بود. جامعه آماری پژوهش کلیه کارکنان وزارت ورزش و جوانان بودند (890 =N)؛ که با توجه به جدول کرجسی و مورگان 396 نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری جمع آوری داده ها شامل دو پرسشنامه نوآوری سازمانی جیمنز و همکاران (2008) و سرمایه اجتماعی ناهاپیت و گوشال (1998) بود. روایی صوری پرسشنامه ها توسط 15 تن از اساتید مدیریت ورزشی تایید گردید و پایایی آن ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ در یک نمونه اولیه 30 نفره برای پرسشنامه نوآوری سازمانی و سرمایه اجتماعی به ترتیب 928/0 =α و 971/0=α گزارش شد. داده ها با استفاده از روش مدل معادلات ساختاری از طریق نرم افزار SPSS23 و LISREL8.5 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج مدل ساختاری نوآوری سازمانی بر اساس سرمایه اجتماعی نشان داد که تمامی سوالات دارای اثر معناداری در مدل ارائه شده می باشند (01/0>P). شاخص های برازش مدل ساختاری از برازندگی مناسبی برخوردار است. همچنین سرمایه اجتماعی توانسته اثر معناداری بر نوآوری سازمانی کارکنان وزارت ورزش و جوانان داشته باشد (01/0>, P19/11=, t64/0=β). به نظر می رسد سرمایه اجتماعی بر فعالیت های نوآوری سازمانی کارکنان وزارت ورزش و جوانان تاثیر معناداری دارد. این امر می تواند صرف خلق ایده های جدید و فعالیت های نوآورانه در این وزارتخانه گردد.