«افراطی گری اسلامی» و علل گسترش آن در افغانستان و پاکستان

جهان اسلام به‏خصوص افغانستان و پاکستان در چند دهه اخیر شاهد شکل گیری و رشد جریان های گوناگون با افکار متفاوت بوده است که بیشتر آنها با عناوینی همانند «افراطی گری مذهبی»، «اسلام گرایی»، «رادیکالیسم» و چه بسا «تروریسم» شهرت یافته اند. از اهداف و انگیزه های برخی اشخاص، مراکز و نهادهای مذهبی و همین طور سیاست های پلید استعمار و استکبار می توان به عنوان مهم ترین عوامل تاثیرگذار در این زمینه نام برد. در این میان چه بسا میان اصطلاح «افراطی گری» با عناوین مشابه آن، خواسته یا ناخواسته خلط می گردد؛ درحالی‏که بسیاری از جریان های مذهبی خواسته های حق طلبانه و مطابق با موازین شرعی دارند و خط‏مشی آنان از کسانی که به خشونت های نامتعارف مذهبی و قومی دامن می زنند، جداست؛ بنابراین در نوشتار حاضر، ضمن بررسی ماهیت افراطی گری و شاخصه های اصلی آن، به‏ویژه در افغانستان و پاکستان، نقش دو عامل دخالت های خارجی و شیوه آموزش حاکم بر مدارس مذهبی، به عنوان بسترها و محرک های اصلی در این زمینه، مورد توجه قرار گرفته است.