بررسی لاین های اینبرد نوترکیب برنج از لحاظ تحمل به خشکی با استفاده از شاخص های تحمل و نشانگرهای SSR

تنش خشکی همواره یکی از مهم ترین عوامل محدودکننده در تولید محصولات گیاهی بوده است. در تحقیق حاضر تعداد 142 لاین اینبرد نوترکیب برنج برنج حاصل از تلاقی ارقام شاه پسند و IR28 در بهار و تابستان 1394 در دانشکده کشاورزی دانشگاه گیلان مورد بررسی قرار گرفت. پس از ثبت عملکرد لاین ها در شرایط نرمال و تحت تنش خشکی، به منظور شناسایی لاین های متحمل به خشکی از شاخص های تحمل و حساسیت به تنش و نشانگرهای ریزماهواره پیوسته به خشکی استفاده شد. بر اساس نتایج تجزیه خوشه ای، کلیه لاین ها به چهارگروه تقسیم شدند. بر اساس این گروه بندی دو لاین (37 و 144) به همراه زیر گروه 11 عضوی، در مجموع بر اساس شاخص های GMP، STI و MP، به عنوان متحمل ترین لاین ها شناسایی شدند و میانگین عملکرد 13 لاین مذکور در شرایط بدون تنش و تنش خشکی بترتیب 086/5 و 678/4 تن در هکتار بدست آمد. به منظور اعتبارسنجی در جمعیت حاضر، برای نشانگرهایی که در مطالعات پیشین به عنوان نشانگر پیوسته به QTLهای مرتبط با تحمل به تنش خشکی شناسایی شده بودند، تجزیه رگرسیونی انجام شد. نشانگر RM7 برای همه متغیرهای وابسته، RM231 با عملکرد در هر دو شرایط، STI ، نشانگر RM302 با عملکرد در هر دو شرایط، GMP و MP ارتباط معنی دار داشتند و نشانگرهای RM12091، RM19367 و RM10793 در درجه بعدی اهمیت قرار داشتند. تجزیه ارتباط نشان داد 4/51 درصد از تغییرات عملکرد تحت تنش خشکی توسط نشانگرهای RM7، RM231، RM302، RM12091 و RM19367 توجیه شدند که می تواند نشاندهنده تایید اهمیت این نشانگرها در زمینه ژنتیکی حاضر باشد.