رتبه بندی صنایع کوچک و متوسط استان قزوین با رویکرد ارزیابی مزیت رقابتی به روش TOPSIS

بنگاه های کوچک و متوسط (SME) از بنیان های توسعه اقتصادی و منطقه ای هستند که زمینه را برای بسیج منابع کشور فراهم می کنند و نتیجه آن، افزایش درآمد و ایجاد اشتغال در سطوح ملی و منطقه ای است. با توجه به نقش و جایگاه این بنگاه ها و ضرورت توسعه و تقویت آن ها، مزیت رقابتی هر یک از رشته فعالیت های صنعتی آن ها می بایست مدنظر برنامه ریزان صنعتی قرار گیرد. در این مقاله به بررسی و تحلیل مزیت رقابتی بنگاه های کوچک و متوسط صنعتی استان قزوین با استفاده از روش عملکردی عوامل تعیین کننده آن در مقاطع سال های 1383 و 1391 پرداخته شده است. روش مورد بررسی، استفاده از شاخص های ترکیبی با کمک گرفتن از مفهوم ضریب مکانی است. جهت رتبه بندی صنایع از روش TOPSIS با دو سناریو در تعیین ضریب اهمیت شاخص های مورد ارزیابی، تکنیک آنتروپی و استناد به نظر کارشناسی، استفاده شده است. شاخص های مورد استفاده در رتبه بندی شامل تولید و ارزش افزوده، بهره وری نیروی کار، اشتغال زایی، گرایش های سرمایه گذاری و بهره دهی تولید است. مسئله اصلی این مطالعه بررسی پایداری مزیت رقابتی بنگاه های کوچک و متوسط استان در دو مقطع زمانی 1383 و 1391 است. نتایج نشان می دهد موقعیت نسبی بسیاری از صنایع در استان با توجه به هر دو سناریو ناپایدار بوده است اما رشته فعالیت های تولید فلزات اساسی، تولید محصولات لاستیکی و پلاستیکی و صنایع تولید مواد و محصولات شیمیایی در هر دو سال و هر دو روش مورد استفاده ازجمله صنایع پیشتاز در استان بوده اند.