همبستگی بین خودکارآمدی و تبعیت از رژیم درمانی در جانبازان ضایعات نخاعی

اهداف: تبعیت از رژیم درمانی یکی از عوامل مهم در دست یابی به اهداف درمانی است که پیش بینی عوامل موثر بر آن مخصوصا در بیماران ضایعات نخاعی به علت ماهیت بیماری از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف این مطالعه تعیین همبستگی بین خودکارآمدی و تبعیت از رژیم درمانی جانبازان ضایعات نخاعی بیمارستان خاتم الانبیا(ص) تهران بود.
ابزار و مطالعه حاضر یک مطالعه ی توصیفی- همبستگی است که جامعه آماری آن شامل کلیه جانبازان ضایعات نخاعی بودند که در نیمه دوم سال 1396 به بیمارستان خاتم الانبیا(ص) تهران مراجعه نموده بودند. از طریق روش نمونه گیری در دسترس و براساس معیارهای ورود، 200بیمار وارد مطالعه شدند. برای جمع آوری داده ها از 3پرسش نامه مشخصات دموگرافیک بیماران، خودکارآمدی مورونگ و پرسش نامه تبعیت از رژیم درمانی مدانلو استفاده شد. داده ها با نرم افزار آماری SPSS19 و با استفاده از آزمون های آماری اسمیرنوف کولموگروف، همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها میزان خودکارآمدی جانبازان ضایعات نخاعی را با میانگین 14.98±75.61 و میزان تبعیت از رژیم درمانی آنها را با میانگین 11.14±77.04 نشان داد. بین خودکارآمدی و تبعیت از رژیم درمانی آنها همبستگی مثبت و معنی دار وجود داشت (0.008=p ؛0.214=r). میزان خودکارآمدی بیماران ضایعات نخاعی با میزان تبعیت از رژیم درمانی آنان رابطه مستقیم و معنی دار دارد. به این معنی که با افزایش خودکارآمدی در این بیماران، پایبندی آنها به تبعیت و اجرای برنامه های درمانی تجویزشده بالاتر می رود.