مقایسه اثربخشی سیستم روان درمانی تحلیل شناختی رفتاری و رفتاردرمانی دیالکتیکی مبتنی بر شفقت بر تاب آوری و انگیزه اقدام به خودکشی در افراد اقدام کننده

هدف این پژوهش با هدف اثربخشی سیستم روان درمانی تحلیل شناختی رفتاری و یکپارچه سازی رفتاردرمانی دیالکتیکی و درمان شناختی مبتنی بر ذهن شفقت ورز بر تاب آوری و انگیزه های اقدام به خودکشی در افراد اقدام کننده انجام شد. مواد و روش ها روش این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی است که با طرح پیش آزمون پس آزمون و پیگیری یک ماهه اجرا شده است. نمونه آماری این پژوهش شامل 48 نفر از افراد اقدام کننده به خودکشی و داوطلب شرکت در مداخله بودند که به روش نمونه گیری تصادفی از بین 120 اقدام کننده به خودکشی انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. آزمودنی های گروه های آزمایش و کنترل در مرحله پیش آزمون پس آزمون و پیگیری به پرسش نامه تاب آوری در برابر خودکشی و انگیزه های اقدام به خودکشی پاسخ دادند. پس از جمع آوری داده ها به منظور رعایت جوانب اخلاقی، برای اعضای گروه لیست انتظار 10 جلسه مشاوره گروهی برگزار شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها نتایج نشان داد سیستم روان درمانی تحلیل شناختی رفتاری و یکپارچه سازی رفتاردرمانی دیالکتیکی و درمان شناختی مبتنی بر ذهن شفقت ورز بر افزایش تاب آوری در برابر خودکشی و کاهش انگیزه های اقدام به خودکشی در افراد اقدام کننده اثربخش هستند (0/001≥P). همچنین نتایج در مرحله پیگیری حفظ شدند. نتیجه گیری با توجه به نتایج به دست آمده می توان از این مداخله ها در کنار درمان دارویی و دیگر درمان های مبتنی بر شواهد برای افراد اقدام کننده به خودکشی به عنوان روش های درمانی مفید و مکمل استفاده کرد.