نقش واسطه ای تاب آوری و امیدواری در رابطه بین حمایت اجتماعی ادراک شده و رضایت از زندگی نوجوانان بی سرپرست

هدف رضایت از زندگی یک سازه مهم روان شناختی و به معنی ارزیابی کلی فرد از زندگی است. متغیرهای بسیاری می توانند در ارتباط با رضایت از زندگی اهمیت داشته باشند. مواد و روش ها این پژوهش برای تعیین رابطه بین حمایت اجتماعی ادراک شده و رضایت از زندگی با نقش واسطه تاب آوری و امیدواری انجام شد. 270 نفر از نوجوانان بی سرپرست که در اداره بهزیستی، کمیته امداد امام خمینی و اداره تامین اجتماعی شهرستان زابل پرونده داشتند، در این پژوهش شرکت کردند. شرکت کنندگان پرسش نامه مقیاس رضایت از زندگی، مقیاس چند بعدی حمایت اجتماعی ادراک شده، مقیاس تاب آوری و مقیاس امیدواری صفتی را تکمیل کردند. یافته ها پژوهش نشان داد مدل رابطه حمایت اجتماعی ادراک شده و رضایت از زندگی با واسطه امیدواری و تاب آوری با داده ها برازش دارد. همچنین داده ها حاکی از ارتباط مثبت، مستقیم و معنی دار بین حمایت اجتماعی ادراک شده با امیدواری، تاب آوری و رضایت از زندگی بود. علاوه بر این امیدواری و تاب آوری به طور مثبت، مستقیم و معنی دار بر رضایت از زندگی تاثیر داشت. نتیجه گیری آنچه جمع بندی یافته های این پژوهش، مبانی نظری و پژوهشی به دست آمده نشان می دهد این است که در گسترش و بهبود رضایت از زندگی درنظر گرفتن متغیرهای پیش بین مانند حمایت اجتماعی و سازوکارهای واسطه ای مانند تاب آوری و امیدواری ضروری است.