مقایسه اثر تمرین تناوبی با رژیم های غذایی متفاوت بر IL-6، TNF-α و برخی شاخص های متابولیکی مردان چاق دیابتی نوع 2

IL-6 و TNF-α که از بافت آدیپوز ترشح می شود، تنظیم کننده نیرومند التهاب و اختلالات متابولیکی در افراد چاق دیابتی نوع 2 هستند. از اینرو مطالعه حاضر اثر تمرین تناوبی با شدت بالا با رژیم های غذایی متفاوت بر التهاب درجه پایین و برخی شاخص های متابولیکی مردان چاق دیابتی نوع 2 را بررسی می کند. 45 مرد چاق دیابتی نوع 2 به صورت تصادفی در گروه های رژیم غذایی طبیعی بعلاوه تمرین تناوبی(ND+H)، رژیم کم کربوهیدرات بعلاوه تمرین تناوبی(LC+H) یا گروه کم چربی +تمرین تناوبی(LF+H) قرار گرفتند که 1200 تا 1500 کیلوکالری/ روز را دریافت کردند و در برنامه ورزشی تناوبی با شدت بالا (3 روز در هفته به مدت 12 هفته) شرکت کردند. نمونه های خونی در هفته های 0 ، 4، 8 ،16، 20 و 24 جمع آوری شدند. حداکثر اکسیژن مصرفی (VO2max) پس از 24 هفته مداخله، گروه LC+H (001/0=p، 135/2= F) و گروه LF+H (014/0=p، 548/3= F) افت معنی داری در مقایسه با پیش آزمون را نشان دادند، اما این کاهش در گروه ND+H مشاهده نشد. کاهش در شاخص IL-6 با سایر متغیرها (به استثنای حداکثر اکسیژن مصرف) رابطه معنی داری را نشان داد، اما شاخص VO2max ارتباط معنی دار معکوسی [برای گروه LC+H(001/0=p، 54/0-=r)؛ برای گروه LF +H(019/0=p ،41/0-=r)] را با IL-6 نشان دادند. در راستای تغییرات در IL6، اختلاف معنی دار در تمام مراحل مطالعه در شاخص TNF-α مشاهده شد. پس از 24 هفته مداخله، گروه LC+H (001/0=p، 541/5= F) و گروه LF+H (001/0=p، 654/9= F) کاهش معنی داری در مقایسه با پیش آزمون را نشان دادند، اما این کاهش در گروه ND+H مشاهده نشد. افزایش معنی داری در VO2peak همراه با کاهش معنی دار در انسولین ، HOMA-IR و HbA1c در همه گروه ها مشاهده شد. همینطور کاهش معنی داری در IL-6 و TNF-α در گروه های LC+H و LF+H مشاهده شد. تغییرات در IL-6 و TNF-α رابطه معکوسی با اکسیژن مصرفی اوج را نشان دادند. آنالیز پیرسون ارتباط های معنی داری بین تغییرات در نیمرخ لیپیدی با اکسیژن مصرفی اوج را نمایان کرد. نتایج از این مفهوم حمایت می کند که ورزش و رژیم غذایی، التهاب درجه پایین و پروفایل های لیپیدی، گلایسمی و آمادگی جسمانی را تحت تاثیر قرار می دهد که تغییرات در IL-6 و TNFα با برخی از این تغییرات در ارتباط است.