در مواقع اورژانس، کدامیک تعیین کننده است؟ اتونومی بیمار یا تصمیم پزشک: بررسی یک نمونه ی بالینی

مردی 62 ساله با شکایت استفراغ خونی مکرر، 48 ساعت قبل به اورژانس مراجعه کرده است. بیمار بستری و اقدامات لازم انجام شده و در مدت 24 ساعت شش واحد خون دریافت کرده است. بیمار تحت آندوسکوپی قرار گرفته اما تلاش آندوسکوپیک برای توقف خونریزی موفق نبوده است. جراح مشاور، بیمار را ویزیت و لاپاراتومی اورژانس را ضروری دانسته است. بیمار هوشیار است و از انجام عمل جراحی امتناع می ورزد. وضعیت همودینامیک بیمار پایدار نیست و خونریزی گوارشی ادامه دارد. برای کادر پزشکی و مسئولان بیمارستان این سوال مطرح است که وظیفه ی آنان چیست؟ آیا باید با احترام به انتخاب بیمار، شاهد پیشرفت بیماری و تشدید وخامت حال بیمار باشند؟ آیا می توانند با استناد به ممانعت بیمار از انجام اقدامات درمانی، او را از بیمارستان ترخیص نمایند؟ یا اینکه می توانند با استفاده از ظرفیت ها و حمایت های قانونی، اقدامات تشخیصی درمانی صحیح را علی رغم مخالفت بیمار انجام دهند؟ در این شرایط چگونه می توان اصل اتونومی و اصول سودرسانی و عدم اضرار را به طور همزمان رعایت کرد؟ در این مقاله با بررسی این موضوع که از معضل های حوزه ی اخلاق پزشکی است، درباره ی ملاحظات اخلاقی، قانونی و جنبه های مرتبط با آن ها بحث و بررسی شده است.