بررسی اثرات سمیت مشتق اکسوتیازول به عنوان یک عامل ضد باکتریایی جدید
گسترش مقاومت باکتریایی در بسیاری از پاتوژنهای مهم انسانی و دامی، سبب افزایش تمایل به شناسایی ترکیبات جدید ضد باکتریایی و اثرات دارویی و سمیت آنها به منظور مهار سویههای مقاوم شدهاست. مشتقات تیازول از ترکیبات جدید ضد باکتریایی هستند. مشتق جدید اکسو تیازول ترکیبی است که در شرایط آزمایشگاهی، بر بسیاری از باکتریهای بیماری زا اثر مهارکننده داشته است، در این مطالعه اثرات سمی آن روی موش بررسی شده است. با تزریق داخل صفاقی محلول اکسو تیازول به 64 موش سوری نژاد ویستار در 8 گروه 8 تایی، دوز کشنده متوسط (LD50) محاسبه گردید. سپس با تزریق مجدد دوز معادل LD50 به موشها، تغییرات هیستوپاتولوژی بافت کبد و کلیه آنها بررسی شد. نتایج اثر سمیت اکسو تیازول را با LD50= mg/Kg 239/88 و عوارض تغییرات چربی، رجنراسیون، هپاتیت و نکروز در بافت کبد و نفریت، نکروز، فیبروزی شدن و کست هیالن را در کلیه موشهای سوری نشان داد. پس از تعیین میزان سمیت اکسو تیازول ، میتوان در مورد این ترکیب با اندازه گیری دوز موثر (ED50) و شاخص درمانی (TI) قضاوت کرد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.