چشم انداز آتی تغییرات دما و بارش با استفاده از مدل ریزگردانی SDSM در حوزه آبخیز دریاچه ارومیه

دما و بارش از مهم ترین عناصر اقلیمی هستند که در بررسی تغییر اقلیم نقش عمده ای را ایفا می کنند و تغییرات آن ها به دلیل اثرات سوء بر منابع آبی و اکوسیستم های طبیعی و همچنین اثرات زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. لذا در این پژوهش به شبیه سازی تغییرات دما و بارش حوضه آبریز دریاچه ارومیه واقع در شمال غرب ایران که با بحران زیست محیطی و خطر خشک شدن دریاچه رو به رو است در دوره زمانی 2030- 2011 توسط مدل ریزگردانی SDSM پرداخته شد. ایستگاه های هواشناسی موردبررسی شامل چهار ایستگاه سینوپتیک سقز، تبریز، خوی و ارومیه که دارای آمار کامل در دوره پایه (1990-1961) بوده اند می باشد. در این پژوهش ابتدا میزان کار آیی مدل SDSM با استفاده از داده های مشاهداتی ایستگاه ها و داده های بازسازی شده مرکز ملی پیش بینی محیطی (NCEP) و شاخص-های MSE، RMSE، MAE و همچنین ضریب تعیین و همبستگی مورد ارزیابی قرار گرفت و بعد از اطمینان حاصل نمودن از دقت شبیه سازی مدل، با استفاده از مدل گردش عمومیHadCM3 تحت دو سناریوی A2 و B2 پارامترهای اقلیمی (بارش، حداقل و حداکثر دما) تا سال 2030 برای حوضه موردبررسی شبیه سازی شد. نتایج حاصل نشان داد که مدل مذکور توانایی لازم جهت شبیه سازی دما و بارش را دارد. بر اساس نتایج حاصل از داده های مدل HadCM3 میزان دما و بارش در سطح حوضه در دوره (2030-2011) نسبت به دوره پایه (1990-1961) افزایش خواهد یافت که این میزان برای عناصر بارش، دمای حداقل و دمای حداکثر به ترتیب برابر 7/29میلی متر، 3/0 و 4/1 درجه سلسیوس نسبت به دوره ی پایه می باشد.