بررسی وضعیت مهاجرت دانش آموختگان داروسازی به خارج از کشور

یکی از مهم ترین انواع شناخته شده مهاجرت پدیده «فرار مغزها» یا به بیانی دیگر « مهاجرت نخبگان» می باشد که موجب انتقال سرمایه های انسانی از یک کشور به کشور دیگری می شود. مهاجرت خسارات جبران ناپذیری به کشورهای مبدا وارد کرده است و معمولا موجب محروم ساختن کشور مبدا از پیشرفت و دستیابی به علم و تکنولوژی می شود. این مهاجرت در گروه فارغ التحصیلان داروسازی می تواند عوارضی زیادی را برای ساختار خدمات بهداشتی و درمانی هر کشوری ایجاد کند. روش تحقیق در این پ‍ژوهش پیمایشی توصیفی، مبتنی بر تکنیک پرسشنامه و همچنین جمع آوری و تحلیل اطلاعات مورد نظر از منابع و مراجع مرتبط می باشد. تحلیل داده ها به کمک نرم افزار SPSS and Excel و با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی انجام شده است. یافته های به دست آمده از پ‍ژوهش نشان می دهد درصد مهاجرت داروسازان به نسبت کل داروسازان رشد به نسبه قابل توجهی نشان می دهد از1/7 درصد در سال 1385 به 8/13 درصد در سال 1394 رسیده است میزان مهاجرت داروسازان (حدود 14 درصد) بسیار بالاتر از میانگین مهاجرت ایرانیان (حدود 2 درصد) و مهاجرت افراد تحصیل کرده ایران (حدود 8 درصد) و میانگین مهاجرت در دنیا (حدود 8/2 درصد) می باشد. نتایج نشان داد از مهم ترین عوامل موثر مهاجرت از دیدگاه داروسازان داخل کشور وضعیت اقتصادی کشور است درحالی که از نظر فارغ التحصیلان داروسازی خارج از کشور دلایل مهاجرت در وهله اول ادامه تحصیل و پس از آن به دست آوردن موقعیت شغلی و درآمد بالاتر می باشد. همچنین از میان کشورهایی که مقصد داروسازان برای مهاجرت است، کشور کانادا در راس بوده و به دنبال آن کشورهایی چون آلمان، امریکا، استرالیا، انگلستان، فرانسه و سوئد قرار دارند. به نظر می رسد امنیت شغلی و یا به عبارتی در دسترس به شغل مناسب و درآمد بالاتر، امکان ادامه تحصیل راحت تر و امکانات رفاهی بیشتر از عوامل موثر در مهاجرت داروسازان و همچنین در تصمیم افراد برای انتخاب کشور مقصد است. همچنین میزان مهاجرت داروسازان روبه رشد و میزان آن نیز قابل توجه و تامل می باشد. بنابراین ضرورت دارد ضمن بررسی های بیشتر برنامه ریزی های لازم در این خصوص توسط مسئولین مرتبط به عمل آید.