زبان جنسیتی و نقش آن در خلق کنش و شخصیت در درام های رادیویی

در نمایش رادیویی عناصر صوتی و زبان جایگاه با اهمیتی دارد. چنانچه ظاهرا آنچه برای شنونده، بازنمایی از «جنسیت » دارد، تنها صدای بازیگر است. این ظرفیت سبب می شود حتی بازیگر بتواند، با تغییر صدا، به جای شخصیت های مخالف با جنس خود بازی کند. اما با این حال در شناخت «جنسیت » تنها همه چیز به صدای بازیگر محدود نمی شود. کلام و احساس بازیگر هم می تواند جلوه ای از «جنسیت » او باشد. «زبان جنسیتی »، زبان زنان و مردان یک جامعه، تحت تاثیر فرهنگ و هنجارهای آن است. در این پژوهش تلاش شده تا بعد از بیان ویژگی های «زبان جنسیتی »، ابعاد استفاده از آن در درا م های رادیویی بررسی شود تا تاثیر این زبان در خلق «کنش » و «شخصیت پردازی » یک اثر دراماتیک مشخص شود. با توجه به مبانی نظری تحقیق (الگوی جنسیت) و بعد از تحلیل محتوای کیفی ده نمایش پخش شده از شبکه رادیویی جوان در دهه هشتاد، مشخص شد که استفاده از «زبان جنسیتی» به خلق «شخصیت » می انجامد. زبان جنسیتی دو نیروی برابر و متضاد کلامی خلق می کند که باعث پرورش شخصیت ها و بروز کنش در آنها می شود.