اثر ترامادول بر روی زمان های بیهوشی، بی دردی و الکتروکاردیوگرام همراه با بیهوشی تزریقی در سارگپه معمولی (Buteo buteo)

یک روند بیهوشی متعادل، زمانی کامل است که دارای القا سریع، برگشت از بیهوشی عالی، کمترین اثر بر دستگاه قلبی ریوی و بی دردی کافی باشد. ترکیبات بیهوشی متعددی بدون داروهای ضد درد مخدر، بی دردی ایجاد می کنند. اگرچه، بی دردی در انتهای بیهوشی کاهش می یابد یا ناقص است. هدف این مطالعه، ارزیابی زمانهای بیهوشی، الکتروکاردیوگرام و اثر بی دردی ترامادول هنگامی که همراه با کتامین، کتامین دیازپام، کتامین میدازولام و کتامین زایلازین ترری شود و انتخا یک روند بیهوشی متعادل در سارگپه ها بود. تعداد 10 بهله سارگپه معمولی بالغ، 7 تیمار از روندهای بیهوشی را دریافت کردند (همراه با ترامادل یا بدون آن). برای هر روند بیهوشی، زمان های بیهوشی، فراسنجه های الکتروکاردیوگراف و اثر بی دردی ثبت گردید. به جر ترکیب کتامین ترامادول، همه روندهای بیهوشی - در تمام سارگپه ها، بیهوشی عمیقی ایجاد کردند. تفاوت معناداری در ارتفاع و طول موجهای P ، QRS و T در بین روندهای بیهوشی وجود نداشت. با اضافه کردن ترامادول به روندهای بیهوشی، طول پاسخ به حس گرما تا سه ساعت بعد از برگشت از بیهوشی افرایش یافت. ترامادول وقتی همراه با کتامین بنرودیازپین ها یا کتامین زایلازین در سارگپه استفاده شد، آثار قابل توجه ای بر زمانهای بیهوشی و – - الکتروکاردیوگرام نداشت و اثر بی دردی بیش از 3 ساعت ایجاد کرد. بنابراین، ترامادل می تواند همراه با داروهای بیهوشی ترریقی برای ایجاد یک بیهوشی متعادل در سارگپه مورد استفاده قرار گیرد.