ارزیابی راهکارهای سازگاری با تغییراقلیم بر اساس نشانگرهای اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی امنیت آبی

پدیده تغییر اقلیم با تغییر در میزان بارش و دمای هوا بر سیستم هیدرولوژی یک حوضه و به دلیل تعامل میان سیستم ها، بر زیرسیستم های کشاورزی، اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی اثرگذار بوده که شدت این اثرات نامساعد بسته به آسیب پذیری سیستم متفاوت می باشد. در این راستا بکارگیری نشانگرهای امنیت آبی در ارزیابی راهکارهای سازگاری موثر بر آسیب پذیری، کمک شایانی می نماید. در این پژوهش حوزه آبریز طشک بختگان که دارای تعامل بالایی بین سیستم های مختلف است، بعنوان منطقه مطالعاتی انتخاب گردید. در این راستا، در ابتدا به منظور شبیه سازی تغییرات اقلیم منطقه، متغیرهای بارش و دما از نتایج سه مدل گردش عمومی جو اقیانوس تحت سناریوی انتشار گازهای گلخانه ای RCP2.6 در دوره 2020-2049 استخراج شده و جهت مدیریت عدم قطعیت ناشی از روش های ریزمقیاس نمائی، از سه روش ریزمقیاس نمایی چندایستگاهی استفاده گردید. در ادامه مدل شبیه ساز پویای یکپارچه منطقه در مقیاس حوزه آبریز تهیه شده و اثرات سناریوی تغییراقلیم و راهکارهای سازگاری با آن در حوضه برای دوره آتی شبیه سازی گردید. در نهایت با استفاده از نتایج مدل شبیه ساز، مقدار نشانگرهای امنیت آبی در ابعاد اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی در دوره پایه و در دوره آتی تحت اثر تغییراقلیم تعیین شده و میزان اثرگذاری راهکارهای سازگاری در کاهش آسیب پذیری بر اساس تغییردر این نشانگرها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که جهت کاهش آسیب پذیری سیستم در دوره آتی می بایست ضمن افزایش بهره وری اقتصادی آب در بخش کشاورزی توسط افزایش راندمان آبیاری، فعالیت کشاورزی نیز کاهش یافته و به منظور جبران خسارت اقتصادی و اجتماعی، فعالیت در بخش صنعت افزایش یابد.