جایگاه علامه حلی در تاریخ دانش منطق

از منطقیان برجسته اواخر قرن هفتم و اوایل قرن هشتم، جایگاه والایی در تار یخ  علامه حلی علم منطق دارد. برجستگی وی در دانش های دیگر به خصوص علوم دینی، بر منزلت و ی در دانش منطق سایه افکنده است. آثار منطقی علامه به بیست اثر بالغ می گردد که بعضی از آنها رساله هایی کوتاه، برخی مشتمل بر علوم سه گانه منطق، طبیعیات و الهیات و بعضی شرح ، تلخیص یا نقد آثار دیگران است. نوآوری ها و پژوهش های منطقی علامه حلی فراوان است. این کثرت را می توان این گونه تبیین کرد که وی به عنوان متکلمی که دغدغه اند یشه دینی دارد، منطق گریزی شخصیت هایی چون ابن تیمیه حرانی را آغاز قشری گری و ورود افکار سخیف و خرافی در ساحت اندیشه دینی می دانست و از ای ن رو منطق گرایی را همچون سدی دربرابر قشری گری که همچون سیلی بنیان کن، اندیشه دینی را تهدید می کرد توسعه داد. بیشتر آثار منطقی علامه حلی در سنت منطق گرایی دوبخشی نگارش یافته که از الإشارات والتنبی هات ابن سینا الگو گرفته است.