پارادوکس(متناقض نما) در شعر طنز انقلاب اسلامی

متناقض نمایی یا پارادوکس، از برجسته ترین شگردهای ادبی و از عوامل بلاغت افزایی در سخن است که موجب می شود کلام از شکل عادی خود فاصله بگیرد و تاثیر بیشتری بر مخاطب بگذارد. این ترفند بلاغی نقش قابل توجهی در شکل گیری شعر طنز دارد و از مناسبات ساختاری و محتوایی در این گونه زبانی به شمار میرود. بسامد بالای پارادوکس، صرف نظر از برخی آسیبهای زبانی، نشانگر پویایی اندیشه و تطور زبانی در شعر طنز انقلاب اسلامی است. در این جستار که به منظور تبیین رویکردهای کمی و کیفی متناقض نما در شعر طنز این دوره ادبی و به روش استقرایی مبتنی بر تحلیل محتوایی صورت گرفته، از شیوه های کاربرد پارادوکس در آثار شاعران طنزپرداز انقلاب اسلامی رمزگشایی شده است. کشف اندیشه های شاعرانه مبتنی بر پارادوکس و شیوه های بیان آنها به زبان طنز و نشان دادن میزان ابداعات زبانی و نوآوری های فکری و ادبی، از دیگر ویژگی های این پژوهش است. بررسی این موضوع میتواند موجب روشن سازی بخشهایی از کارکردهای تصویری و بلاغی در شعر طنز انقلاب اسلامی شود .