ویژگی های بیومکانیکی قرنیه در بیماران مبتلا به کراتوکونوس و ارتباط آن با شدت بیماری

کراتوکونوس یک اختلال قرنیه است که با نازکی و برجسته شدن پیش رونده آن مشخص شده و می تواند منجر به نقص بینایی گردد. به دلیل تغییرات فوق ساختمانی قرنیه در بیماری کراتوکونوس، استحکام و ویژگی های بیومکانیکی آن دچار تغییراتی می شوند. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف تعیین ویژگی های بیومکانیکی قرنیه در بیماران مبتلا به کراتوکونوس و ارتباط آن با شدت بیماری انجام شد. افراد گروه مورد از بیماران مبتلا به کراتوکونوس مراجعه کننده به درمانگاه چشم بیمارستان نیکوکاری تبریز بودند و گروه شاهد نیز از افراد فاقد هرگونه بیماری چشمی انتخاب شدند. در ادامه ویژگی های بیومکانیک قرنیه، فاکتور مقاومت قرنیه (CRF: Corneal Resistance Factor) و هیسترزیس قرنیه (CH: Corneal Hysteresis) در تمامی جمعیت مورد مطالعه با استفاده از دستگاه اکولار ریسپانس آنالایزر (ORA: Ocular Regression Analyzer) مورد ارزیابی قرار گرفت. 213 چشم کراتوکونوسی و 179 چشم طبیعی در این مطالعه بررسی گردیدند. میانگین هیسترزیس قرنیه در چشم های معمولی 34/1±49/13 میلی متر جیوه و در چشم های کراتوکونیک 01/1±67/7 میلی متر جیوه به دست آمد که این تفاوت از نظر آماری معنا دار بود؛ اما اختلاف بین هیسترزیس قرنیه چشم های کراتوکونیک با شدت خفیف، متوسط و شدید معنا دار بود (به ترتیب 86/8، 30/8 و 10/7 میلی متر جیوه). از سوی دیگر، میانگین فاکتور مقاومت قرنیه در چشم های معمولی 15/1±68/12 میلی متر جیوه و در چشم های کراتوکونیک 07/1±36/7 میلی متر جیوه به دست آمد که از نظر آماری معنا دار بود. اختلاف بین فاکتور مقاومت قرنیه چشم های کراتوکونیک با شدت خفیف، متوسط و شدید نیز معنا دار بود (به ترتیب 55/8، 05/8 و 76/6 میلی متر جیوه). یافته ها نشان دادند که هیسترزیس و فاکتور مقاومت قرنیه در چشم های کراتوکونوس پایین تر می باشند و با افزایش شدت بیماری کاهش می یابند.