تاثیر رویکرد ملاقات برنامه ریزی شده بر شاخص های فیزیولوژیک بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه

ملاقات بیمار در بخش مراقبت ویژه از چالش های مهم حوزه درمان است. اعتقاد به این که ملاقات باعث افزایش اضطراب بیمار و آثار مخرب بر شاخص های فیزیولوژیک می شود، باعث شده در بسیاری از این بخش ها از رویکرد ملاقات محدود استفاده شود. لذا این مطالعه به بررسی تاثیر رویکرد ملاقات منعطف (برنامه ریزی شده) و رویکرد ملاقات محدود بر فشارخون سیستولیک، دیاستولیک و فشار متوسط شریانی پرداخته است. این کارآزمایی بالینی تصادفی بر روی 60 بیمار بستری در چهار بخش مراقبت ویژه بیمارستان های امام رضا (ع) و قائم (عج) در مشهد در سال 97-96 انجام شده است. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در گروه کنترل ملاقات روتین بخش و در گروه مداخله ملاقات برنامه ریزی شده اجرا شد. شاخص های فیزیولوژیک بیمار قبل و بعد از ملاقات در هر دو گروه اندازه گیری شد. در گروه مداخله فشار خون سیستولیک و دیاستولیک بیماران در زمان های 10 و 30 دقیقه بعد از ملاقات کاهش معنی داری نسبت به گروه کنترل داشت (آزمون تی مستقل 05/0P<)، اما فشار متوسط شریانی اختلاف معناداری در هیچ یک از مراحل اندازه گیری در بین دو گروه نداشت (05/0P>). افزایش مدت و دفعات ملاقات در بخش های مراقب ویژه نه تنها اثر مخرب بر بیمار نداشته بلکه شاخص های فیزیولوژیک بیماران را به محدود نرمال نزدیک تر می کند. از نتایج این مطالعه می تواند جهت طراحی خط مشی ملاقات در این بخش ها استفاده کرد.