مقایسه استراتژی های مختلف مدیریت کم آبیاری در پرتقال

در این پژوهش تاثیر روش های مختلف کم آبیاری بر عملکرد پرتقال طی سه سال در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. تیمارها عبارت بودند از: (T1) آبیاری بر اساس عرف باغدار، (T2) آبیاری بر اساس نیاز آبی، (T3) آبیاری به میزان 75 درصد نیاز آبی، (T4) آبیاری به میزان 50 درصد نیاز آبی، (T5) آبیاری به میزان 75 درصد نیاز آبی و به روش خشکی موضعی ریشه، (T6) آبیاری به میزان 50 درصد نیاز آبی و به روش خشکی موضعی ریشه. نتایج نشان داد که در مورد پارامتر عملکرد میوه تیمار خشکی موضعی ریشه (T5) اختلاف معنی داری را از نظر آماری با تیمار آبیاری بر اساس نیاز آبی (T2) نشان نداد و این در حالی است که هر دو تیمار کم آبیاری به شیوه معمول (T3و T4)، سبب کاهش معنی دار عملکرد پرتقال به میزان 28 تا 34 درصد نسبت به تیمار T2گردیدند. در مورد پارامتر کارآیی مصرف آب تیمار T6با 9/3 کیلوگرم بر مترمکعب بیش ترین مقدار را به خود اختصاص داد و بهترین تیمار شناخته شد. لازم به ذکر است که کم ترین میزان کارآیی مصرف آب به میزان 8/4 کیلوگرم بر مترمکعب مربوط به تیمار T1بوده است. محاسبه ارزش حال خالص (NPV) تیمارها نشان می دهد که تیمار T2 از نظر اقتصادی بهترین تیمار است.