تحلیل پژوهش های منتشر شده در دوفصلنامه پژوهش و نگارش کتب دانشگاهی از سال 1375 تا 1396

پژوهش حاضر با هدف تحلیل روندی[1]، موضوعی[2] و روش‎شناختی[3] مقالات دوفصلنامه پژوهش و نگارش کتب دانشگاهی از سال 1375 تا 1396 انجام شده است، روش پژوهش، توصیفی و از نوع کاربردی و به شیوه تحلیل محتوا است. جامعه آماری شامل کلیه مقالات انتشار یافته به تعداد 297 مقاله است. ابزار گردآوری داده ها سیاهه‎وارسی تحلیل محتوا بود، که روایی آن توسط متخصصان تایید شد. روش تجزیه و تحلیل داده ها بر اساس شمارش فراوانی، درصد، کدگذاری و تحلیل تفسیری بود. نتایج نشان می‎دهد که مجموعا 41 شماره و 297 مقاله انتشار یافته است، بیشترین و کمترین مقالات به ترتیب مربوط به سال‎های 1382 با 10.774 درصد و 1386 با 2.020 درصد است. مشارکت مردان 67.933 درصد و مشارکت زنان 32.066، تعداد مقالات انفرادی 72.053 درصد و مقالات گروهی 27.947 درصد بوده است. 56.294 درصد پژوهشگران، وابسته به دانشگاه دولتی بوده‎اند؛ در تحلیل رتبه علمی، رتبه استادیار با 47.268 درصد، بیشترین و کارشناس با 1.187 درصد، کمترین میزان را کسب کرده‎اند. نتایج تحلیل موضوعی نشان می‎دهد که حوزه علوم سیاسی، کمترین و حوزه نقد، بیشترین درصد را به خود اختصاص داده‎اند. یافته های تحلیل روش‎شناختی نشان می‎دهد که پژوهش های کیفی با 86.164 درصد، بیشترین و پژوهش های ترکیبی با 4.713 درصد، کمترین مقدار را به خود اختصاص داده‎اند. با استناد به یافته های پژوهش می‎توان گفت ارتقای مشارکت زنان، گرایش بیشتر پژوهشگران به کارهای گروهی، گرایش به تحلیل و نقد، افزایش مشارکت اساتید دارای مرتبه علمی بالا و دانشگاه های دولتی و همچنین تغییر گرایش روش‎شناسی از شیوه کمی به شیوه کیفی و ترکیبی از مهم‎ترین ویژگی های پژوهش های منتشر شده در دوفصلنامه پژوهش و نگارش دانشگاهی است.