اثر تمرین هوازی و آدنوزین بر بیان SREBP-1C و گیرنده A1 کبدی در موش های صحرایی تغذیه شده با غذای پرچرب

مطالعات اندکی به بررسی اثر تزریق آدنوزین بر گیرنده ها و مسیر پایین دست آن در متابولیسم چربی کبد پرداخته اند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی نوع تمرین هوازی و آدنوزین بر بیان (sterol regulatory binding protein 1c) SREBP-1c و گیرنده (Adenosine receptor) A1 کبد موش های صحرایی تغذیه شده با غذای پرچرب بود. 40 سر موش صحرایی به صورت تصادفی به 8 گروه کنترل نرمال، غذای پر چرب، غذای پرچرب + تزریق دارو نما، غذای پرچرب + تزریق آدنوزین، غذای پرچرب - تمرین (HIIT) High-intensity interval training+ تزریق آدنوزین، غذای پر چرب - تمرین HIIT+ تزریق دارونما، غذای پر چرب- تمرین استقامتی + تزریق ادنوزین، غذای پر چرب - تمرین استقامتی + تزریق دارونما تقسیم شدند. آزمودنی ها در مرحله اول 13 هفته غذای پرچرب دریافت نمودند و در مرحله دوم به مدت 12 هفته، هفته ای 5 جلسه به تمرین پرداختند، جهت تحلیل داده ها در گروه های غذایی از آزمون تحلیل یک راهه واریانس مستقل و تعیین اثر تمرین و آدنوزین از تحیل دو راهه واریانس استفاده شد. جهت بررسی بیان ژن ها از روش Real time PCR استفاده شد. ژن SREBP1-c و A1 به ترتیب در گروه های غذای پرچرب (016/0=P), (019/0=P) افزایش معنی داری داشتند، تمرین اینتروال شدید و استقامتی اثر معنی دار بر کاهش بیان ژن SREBP1-c و A1 (003/0=P) و (001/0=P)داشتند. SREBP1-c و A1 در گروه تزریق آدنوزین کاهش معنی داری (004/0=P)، (002/0=P) داشتند. تعامل تمرین استقامتی - آدنوزین کاهش معنی دارتری (004/0=P) از تمرین اینتروال شدید- آدنوزین (019/0=P) بر بیان A1 داشت. صرف نظر از شدت تمرین به عنوان یک فاکتور موثر بر بیان ژن های لیپوژنز، دوز مصرفی آدنوزین همراه با کاهش گیرنده آن (A1) بدنبال غذای پرچرب احتمالا نقش موثری بر بیان ژن های لیپوژنتیک دارند.