مکان یابی و تحلیل وضعیت توسعه ای جنگلداری شهری تبریز با استفاده از MCDM و GIS

با توسعه شهرنشینی، انسان ها به تدریج از طبیعت دور می شوند و به همان نسبت، نیازهای زیست محیطی، جسمی و روحی شان به فضای سبز افزایش می یابند. هدف این پژوهش؛ مکان یابی مناطق مستعد توسعه جنگلداری شهری کلان شهر تبریز از دیدگاه ضرورت توسعه و نیاز شهروندان (نه از منظر اکولوژیک) و ارائه راهکارهای توسعه ای است. 14 معیار در قالب نقشه های رستری استاندارد شده بر مبنای پژوهش های پیشین و نظرات کارشناسی انتخاب شدند. جدول مقایسه زوجی معیارهای مذکور تشکیل و وزن و اهمیت هر معیار محاسبه شد. پس از انجام فرآیند ارزیابی چند معیاره، نقشه نهایی اولویت بندی مناطق مناسب توسعه جنگلداری شهری تولید و مساحت و درصد هر یک از اولویت های اول، دوم و سوم نسبت به کل مساحت شهر محاسبه شد. بر این اساس 8/29 درصد از مساحت تبریز دارای بیشترین اولویت برای توسعه فضای سبز است. در مرحله بعد با روی هم گذاری نقشه نهایی اولویت بندی شده با نقشه کاربری اراضی فعلی، مساحت و درصد هر یک از اولویت های اول، دوم و سوم در کاربری های مختلف فعلی به دست آمد. مقایسه نقشه های مذکور نشان داد که 50 درصد از مناطق اولویت دار برای توسعه جنگلداری شهری، در مناطق مسکونی فعلی، 39 درصد در زمین های خالی، 5/9 درصد در اراضی زراعی و باغ و 5/1 درصد در فضای سبز فعلی قرار گرفته اند. این نتایج نشان دهنده انباشتگی ساختمانی بیش ازحد و نامتعادل در بیشتر مناطق شهرداری تبریز است که باید سیاست کلی در این مناطق؛ توقف ساخت وسازهای جدید و اولویت دادن تغییر کاربری بافت فرسوده به احداث فضای سبز باشد.