شیوع آلودگی مژه ها با گونه های دمودکس در مبتلایان به بلفاریت مزمن

مقایسه میزان آلودگی مژه ها با گونه های دمودکس در مبتلایان به بلفاریت مزمن با افراد سالم در جمعیت ایرانی.  در این مطالعه مورد- شاهدی، 203 نفر از مراجعین به بیمارستان های طرفه و لبافی نژاد تهران در سال 1396 (102 نفر از مبتلایان به بلفاریت مزمن و 101 نفر به عنوان گروه شاهد)، به صورت در دسترس انتخاب شدند. اطلاعات مربوط به یافته های مثبت در اسلیت لمپ بیومیکروسکوپی برای هر بیمار ثبت گردید، سپس از هر یک از پلک های بالا و پایین یک مژه از هر نیمه با فورسپس ظریف برداشته شده و به طور جداگانه روی لام قرار داده شد. در صورت مشاهده Cylindrical Dandruff همراه با هر مژه، این مژه به عنوان نمونه انتخاب گردید. یک قطره روغن امرسیون روی نمونه ریخته و لامل روی آن قرار داده شد و با میکروسکوپ نوری با بزرگ نمایی به میزان 40× و 100× از نظر وجود دمودکس در کم تر از 12 ساعت بررسی گردید. میزان آلودگی مژه ها با گونه های دمودکس در دو گروه بررسی و مقایسه شد. آلودگی مژه ها با گونه های دمودکس در گروه مبتلایان به بلفاریت مزمن 26/5 درصد و در گروه شاهد 25/7 درصد بود که اختلاف آماری معناداری وجود نداشت (0/05P>). عوامل مرتبط با آلودگی افراد به دمودکس شامل سن بالا، Dandruff Cylindrical و برخی از علایم بالینی مانند خارش و سوزش چشم بودند. میزان آلودگی مژه ها با گونه های دمودکس در مبتلایان به بلفاریت مزمن و افراد سالم تفاوت معناداری نداشت. شیوع آن با افزایش سن بیش تر شد و پوسته های چرب ارتباط معنادار منفی با ابتلا به دمودکس داشتند.