نسبت در زبان عربی و فارسی دری

دستور زبان های عربی و فارسی دری، کاربردهای ویژه ای دارد، که علم نحو در میان زبان های عربی و فارسی دری، کاربردهای ویژه و خصوصیات مختص به خود را دارا است. نحو یک اصطلاح قدیمی است که با قواعد دستوری زبان از آغاز سخنگوی و دستوری نگاری زبان ها با هم ارتباط تنگاتنگ داشته، و هم در ابیات نثری و شعری قابل درک است، هرگاه به کلمات، و یا جملات عربی و فارسی، از دید دستوری نگاه انداخته شود ارزشیابی آن توسط علم صرف واژه شناسی و علم نحو طرز ترکیب آن بدست می آید، بناء نسبت یکی از مباحث کلیدی هر دو زبان هست که در ترکیب جملات از دیدگاه دستوری نقش آفرینی می نماید، که همین نقش آفرین در دستور باعث زیبایی کلام و متین بودن آن میگردد؛ سپس فرق نسبت در دستور زبان عربی و زبان فارسی دری وجود دارد. و همچنین شباهت های بسیاری نیز بین این دو، وجود دارد. از آنجایی که علم صرف یکی علوم اساسی هر دو زبان مزبور است از جمله مباحث اساسی علم نسبت و کاربرد آن در دستور هر دو زبان است. که دارای گونه های مختلف و کاربرد وسیع در دو زبان فارسی دری و زبان عربی را دارد، بر آن شدیم تا به بررسی نسبت و کاربرد آن در دو زبان فارسی دری و عربی بپردازیم. روش تحقیق: در تحقیق این موضوع از شیوه کتابخانه ای استفاده شده است.