سردرگمی امریکا در انقلاب 57

ایالات متحده آمریکا به عنوان یکی از دو ابرقدرت جنگ سرد و متحد راهبردی نظام پهلوی در ایران، بیش از هر قدرت دیگری از پیامدهای انقلاب ایران متاثر شد؛ به همین سبب برخی از مهمترین تحلیل گران آمریکایی به ارزیابی پیامدهای این رویداد بر سیاست کشورشان متمرکز شدند. کتاب سیاست خارجی آمریکا و انقلاب ایران ، به برداشت تصمیم گیرندگان دولت کارتر از انقلاب ایران و سیاست های اجرایی این دولت در برابر انقلاب ایران پرداخته است. استدلال اصلی نویسنده کتاب این است که دولت کارتر، انقلاب ایران را به منزله واقعیتی موجود و پیچیده پذیرفته بود اما کارتر و مشاورانش برداشتی پراکنده و سطحی از این رویداد داشتند. نویسنده علت این کاستی را در دو واقعیت جستجو می کند. اول آن که کاخ سفید به دلیل نگرانی از واکنش دولت پهلوی از ارتباط مستقیم با مخالفین شاه خودداری می کرد و دوم و مهم تر آن که دولت کارتر در زمان وقوع انقلاب در ایران به دلیل حاکمیت جنگ سرد، بیش از همه درگیر موضوعاتی مانند مذاکرات سالت 2 و صلح کمپ دیوید بود و به همین سبب از درک صحیح ماهیت انقلاب ایران ناتوان ماند.