تاثیر اسید استیک و اتوکلاو بر تجزیه پذیری مواد مغذی، شمارش پروتوزوآ، پروتئین قابل متابولیسم و بخش بندی پروتئین بر اساس CNCPS در گاودانه

تاثیر فرآوری گاودانه با اسید استیک و اتوکلاو بر تجزیه پذیری مواد مغذی، برخی فراسنجه های شکمبه ای، شمارش پروتوزوآ، و بخش بندی پروتئین بر اساس سیستم کرنل با استفاده از سه راس گوسفند دارای فیستولای شکمبه ای در آزمایش فاکتوریل 3 در 3 (دوره های 21 روزه) مورد بررسی قرار گرفت. سه تیمار آزمایشی شامل؛ 1) گاودانه خام؛ 2) گاودانه فرآوری شده به روش شیمیایی (اسید استیک 8 درصد) و 3) گاودانه فرآوری شده به روش فیزیکی (اتوکلاو در دمای 121 درجه سانتیگراد و فشار 117 کیلوپاسکال) بود. انکوباسیون کیسه ها به منظور انجام آزمایش تجزیه پذیری در ساعت های 2، 4، 8، 16، 24 و 48 انجام گردید. بر اساس نتایج به دست آمده در آزمایش کیسه گذاری پروتئین قابل متابولیسم تیمارها نیز محاسبه گردید. هر دو نوع فرآوری قابلیت تجزیه پذیری ماده خشک و پروتئین خام گاودانه را در شکمبه کاهش دادند. علیرغم این که فرآوری ها سبب تغییر روند تجزیه پذیری در شکمبه گردیدند اما بر محتوی پروتئین قابل متابولیسم تاثیر نداشتند. اتوکلاو سبب کاهش بخش های پروتئینی A وB1 شد و بخش های کند تجزیه را افزایش داد (05/0>P). نیتروژن آمونیاکی شکمبه تحت تاثیر هر دو روش فرآوری نسبت به گاودانه خام متمایل به کاهش بود (06/0=P). جمعیت پروتوزوآی شکمبه در دام هایی که گاودانه اتوکلاو شده مصرف کرده بودند در مقایسه با دیگر تیمارها بیشتر بود (04/0=P). نتایج نشان داد که فرآوری های فیزیکی (اتوکلاو) و شیمیایی (اسید استیک) سبب کاهش تجزیه پذیری پروتئین در شکمبه می گردد که در این میان تاثیر فرآوری اتوکلاو بر عبوری کردن پروتئین از شکمبه بیشتر بوده است.