ارزیابی مقایسه ای اثرات آسپرومازین و دیازپام بر شاخص های عروقی طحال در گربه به روش اولتراسونوگرافی داپلر رنگی

اولتراسونوگرافی داپلر رنگی، یک روش مناسب جهت بررسی همودینامیک عروق می باشد. این روش، غیر تهاجمی است و اثرات منفی جانبی ندارد. هدف از انجام تحقیق حاضر، ارزیابی اثرات آرامبخشی آسپرومازین (15/0 میلی گرم بر کیلوگرم) و دیازپام (4/0 میلی گرم بر کیلوگرم) بر شاخص های عروقی طحال، در گربه های بومی سالم و با تکنیک اولتراسونوگرافی داپلر رنگی بود. مطالعه ی حاضر روی 20 قلاده گربه بومی (10 قلاده نر و 10 قلاده ماده) و در یک محدوده ی وزنی مشابه انجام گرفت. در گروه اول تنها دیازپام و در گروه دوم، آسپرومازین تزریق شد. شاخص های عروقی سرخرگ و سیاهرگ طحال، در هر دو گروه و در زمان های 10، 30 و 60 دقیقه بعد از تزریق دارو، در جمعیت گربه های مورد مطالعه، اندازه گیری شدند: حداکثر سرعت جریان خون در ابتدای سیستول قلبی (PSV)، سرعت جریان خون در انتهای دیاستول قلبی (EDV)، متوسط سرعت جریان خون (MV)، شاخص مقاومت شریانی (RI)، شاخص ضربان شریانی (PI)، حجم خون (VF) و شکل امواج اسپکترال (SWF). نتایج حاصل نشان داد که شاخص های عروق سرخرگی PSV، EDV، MV و VF بین دو گروه، تفاوت معنی دار دارند. بیش ترین تغییرات ایجاد شده در گروه دریافت کننده آسپرومازین به دست آمد، به نحوی که مقادیر PSV و EDV به ترتیب از 13/1±98/14 و 12/1±83/11 در دقیقه 10 به 13/1±21/18 و 12/1±19/16 (بر حسب سانتی متر بر ثانیه) در دقیقه 60 افزایش پیدا کردند. در بررسی شاخص های عروق سیاهرگی، پارامترهای EDV، MV، RI، PI و VF بین دو گروه، تفاوت معنی دار داشتند. نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد که آسپرومازین در مقایسه با دیازپام، به شکل معنی داری موجب افزایش خون رسانی بیش تری در عروق سرخرگی طحال شده بود. در نتیجه آسپرومازین نمی تواند داروی مناسبی برای مقید کردن گربه ها جهت ارزیابی اولتراسونوگرافی محوطه شکمی باشد. در مقابل، دیازپام می تواند بدون هیچ گونه عارضه ای، در گربه های ناآرام تجویز شود.