بررسی پراکنش انواع دام و درصد وابستگی به مراتع در کانون های گرد و غبار استان خوزستان

در سال های اخیر در استان خوزستان، بروز پدیده مربوط از نظر تکرار و استمرار، روند افزایشی داشته است. این پدیده کاهش کیفیت زندگی، تهدید سلامت مردم، کاهش کیفیت هوا، کاهش ایمنی راه های مواصلاتی و... را در پی داشته است. جهت کنترل این پدیده و کاهش خسارات آن شناخت ویژگی های کانون های مختلف تولید ریزگرد امری ضروری است. نتایج حاصل از تحقیقات اخیر نشان داد دام مازاد بر ظرفیت مراتع، در کنار سایر عوامل تولید ریزگرد (اقلیم، خشک شدن تالابها، کانون های خارجی و...) تاثیر منفی بر روی پوشش گیاهی محدوده های ریزگرد این استان گذاشته است. بررسی های اسنادی نحوه پراکنش انواع دام و درصد وابستگی به مراتع در کانون های گرد و غبار استان خوزستان صورت پذیرفت. نتایج مقایسه تعداد دام شهرستانهای محدوده ریزگرد استان نشان داد بیشترین و کمترین تعداد گوسفند به ترتیب با 118923 و 1709 واحد دامی، همچنین بیشترین و کمترین تعداد بز به ترتیب با 16187 و 331 واحد در شهرستانهای اهواز و امیدیه بود. در دو شهرستان مذکور با 135110 و 2040 واحد، بیشترین و کمترین تعداد دام سبک ( گوسفند و بز) را به خود اختصاص دادند. در خصوص تعداد گاو ( بومی، دو رگ، اصیل و گاومیش) نیز شهرستان شادگان با تعداد 37194 راس و شهرستان امیدیه با 2429 راس به ترتیب بیشترین و کمترین تعداد را دارا بودند. در شهرستان اهواز با تعداد 46262 راس بیشترین و شهرستان امیدیه با 3203 راس، کمترین تعداد دام سنگین وجود داشت. درصد وابستگی دام سنگین، سبک و شتر به طور متوسط در این شهرستان ها به ترتیب 28، 44 و 85 درصد و متوسط مدت توقف دام سنگین و سبک در مرتع نیز به ترتیب 4/73 و 6 ماه برآورد گردید.