مطالعه اثرات مهاری تیمار هم زمان سیلیبینین و الیگونوکلئوتید CpG-ODN بر بیان ژن های MMP-2 و TLR-9 در رده سلول های سرطان کبد

هپاتوسلولار کارسینوما (HCC) سرطانی شایع است و تحریک سیستم ایمنی از طریق 9-TLR (Toll-like receptors) به وسیله 2006 CpG-ODN می تواند در درمان آن کارآیی داشته باشد. هدف این مطالعه بررسی اثر تیمار هم زمان سیلیبینین و 2006 CpG-ODN بر رشد و تکثیر مدل سلولی HCC می باشد. در این مطالعه تجربی، اثر بازدارندگی دوزهای متفاوت سیلیبینین و 2006 CpG-ODN بر رشد سلول های 2HepG و تعیین بهترین غلظت برای تیمار هم زمان به روش MTT سنجیده شد. میزان بیان ژن های MMP2 و TLR9 به روش Real-Time PCR سنجیده شد. فعالیت ماتریکس متالوپروتییناز MMP2 با روش زایموگرافی اندازه گیری گردید. به ترتیب، غلظت های μM 100 و nM 100 از سیلیبینین و 2006 CpG-ODN برای انجام تیمار هم زمان انتخاب شدند که اثرات ایستایی شدیدی بر رشد سلول داشتند (05/0< P). نتایج Real-Time PCR تفاوت معنی داری در Ct تکثیر ژن ها نشان نداد (05/0> P).  حتی غلظت های پایین CpG در این پژوهش، اثربخشی سیلیبینین بر سلول سرطان کبد را به طور مشخصی افزایش داده اند. با توجه به اهمیت استفاده از دوزهای پایین دارو و فعال سازی مکانسیم های ایمنی، تجویز توام این دو دارو می تواند چشم انداز روشنی را برای روش های درمانی ترکیبی آینده داشته باشد.