مبانی انسان شناختی حق تعیین سرنوشت با تکیه بر انسان شناسی امامیه

حق تعیین سرنوشت یکی از حقوق شهروندی است که برخی گمان می کنند این حق را کنوانسیون های حقوق بشر، برای انسان به ارمغان آورده اند؛ با توجه به اینکه حقوق مبتنی بر آموزه های اسلامی بدون شناخت انسان بر پایه همان آموزه ها قابل درک و تحلیل نیست می توان ادعا نمودکه مکتب امامیه با توجه به ویژگی هایی که برای انسان برمی شمرد ،حق تعیین سرنوشت را به رسمیت شناخته ویکی از حقوق مسلم انسان ها می داند.تحقیق حاضر با روش توصیفی - تحلیلی، به تحلیل آیات و روایات و بررسی انسان شناسی امامیه پرداخته و به این نتیجه رسیده است که مبانی انسان شناختی ،شامل مبانی ارزشی و نگرشی امامیه ، لزوم حق تعیین سرنوشت را برای انسان ها اثبات می کند. انتخابگری انسان ، انچنانکه امامیه طرح می کند، مبانی نگرشی انسان شناسی حق تعیین سرنوشت است، انسان ها سرنوشت خود را انتخاب می کنند و در قبال این انتخاب مسئولیت دارند. کرامت ذاتی انسان به عنوان مبنای ارزشی انسان شناسی نیز ثابت کننده حق تعیین سرنوشت برای تک تک شهروندان به دلیل انسان بودن و فارغ از مشخصه های ظاهری و باطنی است، جایگاه خلیفه اللهی انسان نیز دیگر مبنای ارزشی ثابت کننده حق تعیین سرنوشت است.