اثربخشی معنویت درمانی بر باورهای فراشناختی و نگرش های ناکارآمد سالمندان شهر خرم آباد در سال 1396

باورهای فراشناختی معیوب و نگرش‍های ناکارآمد از جمله مشکلاتی هستند که در سنین پیری مشاهده شده‍اند، اهمیت آموزش معنویت‍درمانی به سالمندان نیز در سال‍های اخیر مورد توجه قرار گرفته است؛ لذا، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی معنویت‍درمانی بر باورهای فراشناختی و نگرش‍های ناکارآمد سالمندان شهر خرم‍آباد در سال 1396 انجام شد. پژوهش حاضر شبه آزمایشی (پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه) می‍باشد. جامعه آماری این پژوهش دربرگیرنده کلیه سالمندان مراکز روزانه نگهداری از سالمندان شهر خرم آباد در سال 1396 می باشد. نمونه آماری با استفاده از روش نمونه‍گیری دردسترس به تعداد 30 نفر انتخاب شده و به طور تصادفی ساده در گروه‍های آزمایش و گواه (15 نفر برای هر گروه) جایگزین شدند. هر دو گروه پرسشنامه باورهای فراشناختی ولز و کاترایت - هاتون (2004) و مقیاس نگرش‍های ناکارآمد (1978) را طی مراحل ارزیابی تکمیل کردند. هشت جلسه (یک ساعته هفته‍ای یک بار) آموزش معنویت درمانی در گروه آزمایش اجراء شد و گروه گواه برنامه های مرسوم خانه سالمندان را دریافت کردند. اطلاعات گردآوری شده با استفاده از تحلیل کواریانس چندمتغیره و تک‍ متغیره در نرم افزار SPSS نسخه 23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. پس از انجام معنویت درمانی میانگین نمرات خرده مقیاس‍های باورهای فراشناختی و نگرش‍های ناکارآمد از مرحله پیش آزمون به پس آزمون کاهش یافت. همچنین، مطابق با یافته های حاصل از تحلیل کواریانس، معنویت درمانی بر کاهش باورهای فراشناختی معیوب و نگرش‍های ناکارآمد سالمندان موثر بود (P=0/001). به کارگیری این رویکرد درمانی به عنوان مداخله ای کارآمد در کاهش باورهای فراشناختی معیوب و نگرش‍های ناکارآمد در مراکز سالمندی توصیه می‍شود.