ادغام رگرسیون لجستیک و شبکه خودکار مارکوف به منظور پیش بینی تغییرات کاربری سرزمین (مطالعه موردی: حوزه آبخیز گاماسیاب)

مدل CA مارکوف توان بالایی در ترسیم الگوهای مکانی و ارزیابی تغییرات کاربری و پوشش سرزمین دارد‬. در این مطالعه نقشه های کاربری سرزمین حوزه آبخیز گاماسیاب سال های 1987، 2002 و 2016 با استفاده از تصاویر ماهواره لندست و سنجنده های TM، ETM+ و OLI و به روش طبقه بندی حداکثر احتمال استخراج شد‬ توزیع مکانی و میزان انتقال کاربری های سرزمین با استفاده از تکنولوژی GIS محاسبه شد و پس از آن انتقال در میان انواع مختلف کاربری بررسی شد تا ماتریس انتقال به دست آید‬. از نتایج ماتریس سال های 1987 تا 2002 این گونه استنباط می شود که اراضی صخره ای و بایر، مراتع و ساخت و ساز شهری ثبات و پایداری بیشتری داشتند و در مقابل پویایی و تغییر تحول بیشتر در کاربری آب های سطحی و پس از آن کشاورزی بیشتر به چشم می خورد‬. بر اساس مدل موفق سال 2016 که با استفاده از نقشه 1987 و 2002 به دست آمد، نقشه کاربری 2030 پیش بینی شد‬. مجموعه تصاویر مطلوبیت موردنیاز برای این مطالعه با استفاده از رگرسیون لجستیک تهیه شدند و نتایج آن جهت پیش بینی روند تغییرات آتی در مدل CA-Markov استفاده شد‬. توافق بالا بین شبیه سازی و مشاهدات نشان داد که مجموعه تصاویر مطلوبیت به دست آمده از رگرسیون لجستیک دقت بالایی دارد. همچنین ثابت کرد که عوامل انتخاب شده می توانند به طور معنی داری فرآیندهای تاثیرگذار بر تغییر کاربری زمین را نشان دهند. متغیرهای فاصله از انواع کاربری موجود انتظار می رفت بیشتر تاثیر را نسبت به سایر عوامل داشته است‬. فاصله از جاده و پس از آن رودخانه ضریب تاثیر بالایی در توسعه و ساخت وساز شهری نشان می دهد‬. نتایج نشان می دهد بیشترین تغییر در کاربری های مراتع تبدیل آن ها به کشاورزی بوده و پس از آن نیز به اراضی بایر تبدیل شده اند‬. طبقه کاربری اراضی بایر نیز بیشتر به کاربری کشاورزی تبدیل شده اند ‬.