تعیین پیشران های توسعه گردشگری طبیعی و فرهنگی در سیستان با روش ‏تجزیه و تحلیل ساختاری ‏

جایگاه صنعت گردشگری در توسعه همه جانبه ازجمله توسعه اقتصادی برکسی پوشیده نیست. در این راستا استفاده از روش های آینده ‏پژوهی ابزار مناسبی جهت پیش بینی آینده گردشگری و بنابراین جهت گیری اقدامات مدیریتی در حال حاضر هستند. مطالعه حاضر با ‏هدف تعیین پیشران های توسعه در صنعت گردشگری به روش توصیفی- تحلیلی در منطقه سیستان انجام شد. به این منظور در ابتدا به ‏روش میدانی، مرور منابع ‏و طوفان فکری، 100 پیشران که وجودشان در منطقه مانع توسعه گردشگری است، شناسایی شد و در ادامه ‏پیشران ها در پنج حوزه مرتب و در صورت ‏لزوم، اصلاح و یا درهم ادغام شدند. پس ازآن به روش دلفی مهم ترین آنها انتخاب شد که شامل ‏‏55 پیشران در حوزه های زیرساختی- رفاهی، ‏سیاسی، نهادی، اجتماعی و طبیعی است. مجددا این پیشران ها با استفاده از تحلیل ‏ساختاری جهت به دست آوردن پیشران هایی با ‏بیشترین تاثیرگذاری و کمترین تاثیرپذیری غربال شدند. وضعیت پراکندگی پیشران ها ‏در محورهای تاثیرپذیری و ‏تاثیرگذاری در هر دو روش مستقیم و غیرمستقیم تحلیل ساختاری نشان داد که سیستم از پایداری برخوردار ‏است. مهم ترین عوامل توسعه نیافتگی صنعت گردشگری ‏در سیستان، عوامل سیاسی و نهادی به ‏ترتیب با شش و چهار پیشران در روش ‏مستقیم و پنج و دو پیشران در روش غیرمستقیم به دست آمد و مهم ترین پیشران های اثرگذار، برنامه ریزی ضعیف، فقدان برنامه ریزی ‏بلندمدت و فقدان مدیریت یکپارچه بوده که به ترتیب 16/6، 98/5 و 36/5 درصد از کل امتیازات را به خود اختصاص داده اند. پیشران ‏عدم ‏سرمایه گذاری در منطقه نیز به عنوان پیشران وابسته شاخص جهت نشان دادن وضعیت گردشگری در منطقه شناسایی شد. ‏