بررسی و تحلیل روایات فریقین در تعیین مصداق «دابه الارض» با تاکید بر تفسیرهای روایی

«آیه 82 سوره نمل»، یکی از شاخص ترین آیاتی است که به وقایع آخر الزمان و نشانه های پیش از وقوع قیامت اشاره می کند. این آیه، به جهت اجمال در زمینه مصداق «دابه الارض»، زمان و مکان خروج او، همواره معرکه آرای مفسران بوده است. وجود ابهام یاد شده، بیش تر مفسران را بر آن داشته تا در تبیین آیه به روایات مراجعه کنند. با وجود برخی خصوصیات مشترک میان روایات فریقین، در تعیین مصداق دابه الارض اختلافاتی وجود دارد. بیش تر احادیث اهل سنت، بر ماهیت حیوانی این موجود با ویژگی های خارق العاده و غیر قابل باور اشاره دارند. در مقابل، پیش تر منابع روایی شیعه بر ماهیت انسانی دابه الارض تصریح دارند و بیش تر حضرت علی7 را از مصادیق آن ذکر کرده اند. حال آن که با مراجعه به منابع رجالی فریقین، به ضعف سندی این روایات پی می بریم. از سوی دیگر، محتوای احادیث نیز با محکمات قرآن، سنت و عقل مخالف بوده و در مواردی، با سایر احادیث در تعارض هستند. با توجه به این اهمیت، پژوهه پیش رو، با روش تحلیل محتوا، مجموعه روایات فریقین را در مصداق شناسی دابه الارض بررسی سندی و تحلیل دلالی می کند تا از این طریق بتوان به دیدگاه صحیح دست یافت.