تدوین الگوی اثر توانمندسازی روانشناختی کارکنان بر مدیریت بحران با توجه به نقش مدیریت تغییر در ادارات ورزش و جوانان استان اصفهان

هدف پژوهش حاضر تدوین الگوی اثر توانمندسازی روانشناختی بر مدیریت تغییر کارکنان و نقش آن بر مدیریت بحران در سازمان ورزش و جوانان استان اصفهان بوده است. این پژوهش از دسته مطالعات توصیفی_ همبستگی بوده و به همین منظور تعداد 206 نفر از کارکنان سازمان ورزش و جوانان استان اصفهان با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. از سه پرسش نامه استاندارد به منظور جمع آوری اطلاعات استفاده شد. بر اساس نتایج حاصله وضعیت توانمندی های روانشناختی (63/2 =M)، مدیریت تغییر (26/2 =M) و مدیریت بحران (51/2 =M) کارکنان سازمان ورزش و جوانان استان اصفهان مطلوب ارزیابی نمی گردد (0/05≥P). نتایج حاصل از مدل مفروض پژوهش نیز حاکی تاثیر مستقیم سازه توانمندسازی روانشناختی کارکنان بر گسترش مدیریت تغییر (0/58) و توسعه مدیریت بحران (0/31) آنان در سازمان مذکور بوده است. همچنین، توانمندسازی روانشناختی بصورت غیرمستقیم و با میانجیگری سازه مدیریت تغییر بر گسترش مدیریت بحران کارکنان اثرگذار می باشد (0/35). با توجه به نتایج بدست آمده تاکید بر ارتقاء توانایی های روانشناختی کارکنان می تواند علاوه بر گسترش بیشتر عملکردهای شغلی و حرفه ای آنان بر بازدهی بیشتر آنها در زمان ایجاد تغییرات شغلی و حرفه ای در سازمان و همچنین در زمان وقوع بحران های سازمانی اثرگذار بوده که نتیجه آن می تواند به بهره وری بیشتر سازمان ورزش و جوانان استان اصفهان از یک طرف و کاهش خسارات مالی، انسانی، اجتماعی و سیاسی سازمانی بیانجامد.