حمایت از تولید ملی در تجربه اقتصادهای امریکای لاتین: نقد سیاست های نئولیبرال و تحلیل سیاست های نئوساختاری

اقتصادهای آمریکای لاتین برای رشد تولید ملی و توسعه اقتصادی، تحول ساختار اقتصادی را با اتخاذ سیاستهای ساختارگرایی از سال 1948 دنبال کردند. ساختارگرایی به خاطر مداخله بیش از حد در سازوکار بازار برای حمایت از تولید ملی و تبعات جایگزینی واردات، با انتقادهای زیادی مواجه گردید که منجر به زوال ساختارگرایی و ظهور دیدگاه ها و سیاستهای اقتصادی نئولیبرال در دهه 1980 در آمریکای لاتین گردید. طی دهه 1980 سیاستهای نئولیبرال موسوم به اجماع واشنگتنی و تعدیل اقتصادی در اقتصادهای آمریکای لاتین اجرا شد. نتیجه آن گسترش فقر و نابرابری و عدم تعادلها و کاهش رشد تولید ملی بود. رویکرد نئوساختاری در نقد وضع ایجاد شده توسط سیاستهای نئولیبرال در منطقه آمریکای لاتین ظهور کرد و توسط کمیسیون اقتصادی آمریکای لاتین و کارائیب، سیاستهای موسوم به نئوساختاری را برای حمایت از رشد تولید ملی و توسعه اقتصادی در کشورهای آمریکای لاتین ارایه کرد. این سیاستها شامل: تقویت توان رقابت ، رشد اقتصادی همراه با برابری اجتماعی، حمایت گزینشی، اصلاح ساختارهای تولیدی، و حمایت از نوآوری و کارآفرینی است.