ارزیابی پارامتر تابش خورشیدی ورودی به زمین حاصل از مدل های تجربی و ماهواره ای

یکی از مهم ترین فرآیندهای انتقال آب و انرژی در چرخه هیدرولوژیکی، تبخیر-تعرق است و تابش خورشیدی انرژی لازم برای انجام این فرآیند را تامین می کند. درنتیجه تخمین هرچه دقیق تر میزان تبخیر-تعرق به تخمین دقیق میزان تابش خورشیدی وابسته است. این تحقیق با هدف ارزیابی میزان تابش خورشیدی در سطح زمین حاصل از سه روش معادلات تجربی (مدل های آنگستروم و هارگریوز-سامانی) مدل های فیزیکی داده گواری شده (GLDAS/Noah، NCEP/NCAR)و مشاهدات ماهواره ای (CM-SAF)با استفاده از اندازه گیری های زمینی صورت گرفته است. نتایج این تحقیق نشان داد مدل کالیبره شده آنگستروم با ضریب تبیین برابر با 9/0 و SEEبرابر با 58/2 بهترین عملکرد را داشته است. اما دقت این مدل وابسته به روش کالیبراسیون و وجود داده های ساعات آفتابی است. محصول تابش سطح زمین مستخرج از GLDAS/Noah با ضریب تبیین و SEEبه ترتیب برابر با 87/0 و 5/3 بهترین کارایی را بعد از مدل واسنجی شده آنگستروم داشت. مدل GLDAS/Noahبا وجود برآورد 2/10 درصدی تابش خورشیدی بیش از اندازه گیری زمینی، در مناطقی که کمبود داده هواشناسی وجود دارد می تواند کارایی بسیار خوبی داشته باشد.