بررسی اثر مقادیر مختلف نیتروژن و pHبر تولید بیومس، محتوای لیپید و ترکیب اسید چرب در اسپیرولینا ماژور

امروزه بیودیزل به دلیل مزیت های محیطی و پتانسیل تجدید پذیری شان، به عنوان یک سوخت مفید در دنیا مورد توجه قرار گرفته است. در این رابطه، ریز جلبک ها (سیانوباکتری ها) به دلیل ترکیبات لیپیدی خود، به عنوان منابع مناسبی جهت تولید بیودیزل معرفی شده اند. هدف از این مطالعه، بررسی پتانسیل یک گونه از ریز جلبک ها به نام اسپیرولینا ماژور به عنوان یک تولیدکننده مناسب مواد خام بیودیزل می باشد. در این تحقیق، نمونه ها بعد از مرحله خالص سازی، در محیط کشت Zarrouk با دمای ◦C30، نور دائمی و 7 pH=نگهداری شدند. سپس تحت تاثیر مقادیر مختلف دو فاکتور محیطی نیتروژن (g/L5/1-25/0 (NaNO3= و pH (5 تا 8) تیمار شدند. نتایج نشان داد که میزان رشد و تولید ترکیبات مختلف به وسیله اسپیرولینا ماژور، با مقادیر دو فاکتور محیطی ارتباط دارند. غلظت پایین نیتروژن ( g/L25/0) و 5/7 pH= به عنوان بهترین شرایط برای افزایش میزان نرخ رشد، فتوسنتز، تولید اسیدهای چرب و سایر پارامترهای فیزیولوژیک ازجمله فیکوبیلی پروتئین ها و کلروفیل در نظر گرفته شدند (به استثناء کارتنوئیدها که به غلظت بالایی از نیتروژن نیاز دارند). به علاوه، آنالیز لیپیدها نشان داد که 80% اسیدهای چرب از نوع اشباع و غیراشباع با یک پیوند دوگانه بودند. همچنین پالمیتیک اسید و اولئیک اسید مهم ترین اسیدهای چرب جداسازی شده می باشند؛ بنابراین اسپیرولینا ماژور به دلیل تولید بالاترین و بهترین محتوای لیپیدی می تواند به عنوان یک کاندید مناسب برای سوخت بیودیزل معرفی گردد.