درآمدی انتقادی بر نظریه پایان عصر دین

نظریه پایان عصر دین که در این نوشتار با روش آمیخته تحلیل منطقی و تحلیل آماری مورد نقد و بررسی قرار گرفته است، یکی از چالش های هر انقلاب دینی و طبعا انقلاب جهانی حضرت مهدی4 است. زیرا بر مبنای این نظریه هرگونه انقلابی بر پایه دین بی معناست. این نظریه توسط اگوست کنت از نیمه اول قرن 19 مطرح و توسط جامعه شناسان تئوری پرداز نظام سرمایه داری و مخالفان آنها یعنی هر دو نظام لیبرال دمکراسی و سوسیال دمکراسی به شکل های مختلف تئوریزه شد. اما انقلاب اسلامی ایران در عمل این نظریه را نقض کرد. در این نوشتار با ادله منطقی و دینی و آماری این نظریه ابطال شده است. براساس یافته های تحقیق دوران دین هرگز تمام نمی شود و تحت تاثیر انقلاب اسلامی در سطح جهان گرایش به اسلام ناب و رفتارها براساس اعتقاد به مهدویت و انتظار دولت عدالت گستر جهانی رو به افزایش است.