مقایسه احساس تنهایی و اضطراب مرگ در سالمندان مرد فعال و غیرفعال مقیم در آسایشگاه های سالمندان شهر یزد

فعالیت بدنی در دوره ی سالمندی از اهمیت ویژه ای برخودار است. فعالیت اندک برخی از سالمندان با کاهش فعالیت های اجتماعی و انزواطلبی آن ها مرتبط می باشد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی تعیین تفاوت احساس تنهایی و اضطراب مرگ در سالمندان مرد فعال و غیرفعال مقیم در آسایشگاه های سالمندان شهر یزد بود.

پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی و از نوع مقطعی بود. جامعه ی آماری مورد پژوهش، کلیه مردان سالمند مقیم در آسایشگاه های سالمندان شهر یزد بودند. در این مطالعه 148 سالمند مرد ساکن آسایشگاه های سالمندان شهر یزد در سال 1396 به طور تصادفی انتخاب و براساس پرسشنامه ی فعالیت بدنی شارکی به دو گروه فعال و غیرفعال تقسیم شدند. ابزار های مورد استفاده شامل مقیاس احساس تنهایی اجتماعی و عاطفی بزرگسالان (SELSA-S)، مقیاس اضطراب مرگ تمپلر (DAS) و پرسش نامه استاندارد میزان فعالیت بدنی شارکی (1990) بود. به منظور بررسی اثر متغیر مستقل گروه بر متغیرهای وابسته احساس تنهایی و اضطراب مرگ از روش تحلیل واریانس ANOVA استفاده شد.

نتایج پژوهش نشان داد که بین نمرات احساس تنهایی و خرده مقیاس های آن از جمله؛ تنهایی رمانتیک، خانوادگی و اجتماعی در سالمندان مرد فعال و غیرفعال تفاوت معناداری وجود داشت. (001/0>P) به گونه ای که سالمندان فعال در احساس تنهایی و خرده مقیاس های آن در مقایسه با گروه سالمندان غیر فعال نمرات بالاتری را کسب کردند. هم چنین، در متغیر اضطراب مرگ و خرده مقیاس های آن همانند ترس از مردن و وابستگی عاطفی تفاوت معناداری مشاهده شد. (001/0>P) به گونه ای که سالمندان غیرفعال اضطراب مرگ بالاتری را گزارش کردند.

احساس تنهایی و اضطراب مرگ از مولفه های روان شناختی مهمی هستند که در سالمندانی که غیر فعال هستند بیش از همتایان فعال خود می باشد. از این رو داشتن فعالیت و تحرک در دوره ی سالمندی برای ارتقای کیفیت زندگی ضروری به نظر می رسد.