تنوع ژنتیکی و ساختار جمعیتی جدایه های باکتریایی عامل پوسیدگی نرم سیب زمینی در ایران

پوسیدگی نرم از مهمترین بیماری های باکتریایی سیب زمینی در ایران و جهان است. هدف از این مطالعه بررسی تنوع فنوتیپی و ژنوتیپی جدایه های موثر در ایجاد بیماری پوسیدگی نرم در مناطق مهم سیب زمینی کاری ایران بود.   غدد مشکوک به پوسیدگی نرم، در طی عملیات برداشت جمع آوری و مطالعه فنوتیپی جدایه ها بر اساس روش های متداول انجام شد. گوناگونی ژنتیکی نیز توسط روش انگشت نگاری ژنتیکی صورت گرفت. آنالیز کلاستر و بررسی ساختار جمعیت جدایه ها با نرم افزارهای SplitsTree 4.11.3  ،STRUCTURE 2.3.4   وArlequin 3.11  انجام شد.   مطالعه انجام شده بیانگر تنوع قابل توجه در میان جدایه ها بود. به طوری که برخی از آنها ویژگی های فنوتیپی متفاوتی نسبت به جدایه های معرفی شده در مطالعات قبلی داشتند. جدایه ها در دو گروه فنوتیپی مرتبط با پکتوباکتریوم واسابیئی و پکتوباکتریوم کاروتووروم زیرگونه کاروتووروم قرار گرفتند. انگشت نگاری ژنومی نشان داد که جدایه ها از نظر ژنتیکی ناهمگن هستند و به سه جمعیت ژنتیکی قابل تقسیم بندی می باشند. پنجاه درصد جدایه های گروه فنوتیپی 1 و 77/3 درصد جدایه های گروه فنوتیپی 2 به ترتیب به جمعیت ژنتیکی 1 و 3 تعلق داشتند. همبستگی بین پروفایل انگشت نگاری ژنومی، مناطق جغرافیایی و ارقام سیب زمینی مشاهده نشد. اما فاصله ژنتیکی و کمینه و بیشینه جریان ژنی با فاصله جغرافیایی همبستگی نشان داد.   یافته های این مطالعه نشان داد که تجارت غدد بذری یکی از دلایل توسعه بیماری پوسیدگی نرم سیب زمینی به مناطق جغرافیایی هم جوار محسوب می شود.