اندازه گیری کارایی ساختارهای شبکه یی در شرایط کنترل متغیرهای واسطه یی

در ساختارهای شبکه یی، مدل های سنتی تحلیل پوششی داده ها برای اندازه گیری کارایی واحدهای تصمیم گیرنده مشابه صرفا از ورودی ها و خروجی های نهایی استفاده می کنند و عملیات داخلی آن را به صورت جعبه ی سیاه در نظر می گیرند، لذا این مدل ها نمی توانند منشا ناکارایی درون ساختارها را به دقت مشخص کنند. برای برطرف کردن این مشکل، مدل های مختلف شبکه یی مضربی و پوششی در دو طیف جداگانه مطرح شده است. در این مقاله با استفاده از رویکرد پوششی به توسعه چندین مجموعه امکان تولید با توجه به مفهوم کنترل در تعیین مقدار لینک توسط بخش های یک شبکه می پردازیم. نتایج نشان می دهد در یک شبکه، زمانی که بخش های مرتبط با لینک در تعیین مقدار آن هیچ کنترلی نداشته باشند یا همه آن ها از کنترل یکسانی برخوردار باشند در مقایسه با حالتی که بخش ها دارای کنترل یک سویه یا نابرابر باشند، دارای مقدار کارایی بیشتری در بخش ها و به تبع آن کل شبکه هستند.